قلاده ها بر گردن

می دانم که نمی دانی

روزهای رفته را میشمارم 

یک 

دو 

سه 

. 

. 

. 

مابین ساعتها و ازدحام آدمها 

چهره های تکراری 

با نقشهاو آرایشهای تازه

و خنده ای از سر اجبار 

اینان در آغوش یکدیگر به دنبال چه میگردند؟ 

چهار 

پنج 

شش 

. 

. 

. 

کاش فقط تو تکرار میشدی 

تکرار 

تکرار 

. 

. 

. 

پ.ن : 

زمین با دو لرزش نابود میشود، 

درانتهای لرزش دوم 

حرکت به سوی بیکران_بی انتها.