کوچه بن بست

چقدر دلتنگ کوچه ی  قدیمی مان

و صدای قهقه خنده ی 

همسایه ها شده ام

عشق هم

عشق های دوران کودکی

ساده و بی آلایش

از دوچرخه ی کهنه گرفته

تا دخترهای محله

که برای آنها سینه را مثل سینه کفتر جلو می دادیم.

جای همه بچه محلا توی تاریکی دیشب خالی بود

ومن با یادشون باز سر و ته محله رو

توی خیال پرسه می زنم و زیر لب زمزمه می کنم:

توی این کوچه بدنیا اومدیم

توی این کوچه داریم پا میگیریم

یه روزم مثل پدر بزرگ باید

توی این کوچه ی بن بست

بمیریم.