یک انسان حیرت زده ام.
کسی که آلاکلنگ وجودش در گذر از این همه تضادهای
ناگذیروناخواسته در برخورد با مسائل به شکل
اغراق آمیزی در نوسان بالا وپایین بودن است.
ومن در پایان التهاب گرمای تابستان
وزایش خزان پاییز
زندگی خودنخواسته را
تاسی وهفت تجربه کرده ام
تا بعد چه پیش آید...
پ.ن :
گاهی به این می اندیشم که دلم برای خودم خیلی
تنگ شده!